Europejski pakt im. Simone Veil

Europejski pakt im. Simone Veil

Równouprawnienie kobiet i mężczyzn to prawo podstawowe będące centralnym elementem całego projektu europejskiego, zapisanym w traktatach europejskich. Już w 1979 r. Simone Veil została pierwszą kobietą na stanowisku przewodniczącego Parlamentu Europejskiego.

Jednak mimo że Unia jest obszarem, na którym kobiety mają najlepszą ochronę swoich praw, pełne korzystanie z nich jest nadal dalekie od ideału nawet w Europie. W niektórych miejscach dotychczasowy dorobek prawny jest podważany lub poważnie zagrożony.

Celem tej deklaracji jest ochrona, promowanie i umacnianie praw ogółu kobiet na wszystkich szczeblach – europejskim, krajowym i lokalnym – we wszystkich dziedzinach, publicznych i prywatnych, dla wszystkich pokoleń i we wszystkich państwach członkowskich Unii Europejskiej, pod egidą instytucji europejskich.

Jest to pakt, który ma na celu zwiększanie zasięgu praw kobiet w Europie, adekwatnie do zakresu kompetencji sygnatariuszy. Pakt nosi imię osoby, która symbolizuje wielką siłę europejskich kobiet: Simone Veil.

Aby poszerzać prawa Europejek i Europejczyków, sygnatariusze popierają następujące feministyczne zasady:

1. Prawa seksualne i reprodukcyjne: zagwarantowanie kobietom dostępu do antykoncepcji i aborcji, a także do informacji i edukacji.
2. Życie rodzinne: przestrzeganie minimalnego czasu trwania urlopu macierzyńskiego i ojcowskiego, niezależnie od statusu danej osoby, oraz rozwój usług opieki nad małymi dziećmi. Priorytetem jest równowaga między życiem rodzinnym a zawodowym.
3. Walka z przemocą wobec kobiet: zapobieganie wszelkim formom przemocy i nękania ze względu na płeć w domu, w internecie i na ulicy oraz ich zwalczanie i traktowanie jako przestępstw, w tym szkolenia policji i organów sądowych oraz stworzenie numeru alarmowego i wsparcia dla ofiar. Należy zwalczać każdy przejaw przemocy.
4. Równość w pracy: parytet na wszystkich wiążących się z odpowiedzialnością stanowiskach w służbie cywilnej na szczeblu europejskim i krajowym, ułatwianie parytetu w przedsiębiorstwach i ich kierownictwie oraz zagwarantowanie równego wynagrodzenia za taką samą pracę. Żadna kobieta nie powinna być pozbawiana pracy lub otrzymywać niższe wynagrodzenie tylko dlatego, że jest kobietą.
5. Reprezentacja polityczna: parytet w instytucjach europejskich i zachęcanie do niego na wszystkich szczeblach polityki, zarówno w partiach politycznych, jak i instytucjach. Przykład to niezbędny warunek zaufania.

Aby te prawa stały się rzeczywistością dla kobiet na naszym kontynencie, sygnatariusze paktu im. Simone Veil chcieliby, aby:

• w dziedzinach wchodzących w zakres kompetencji Unii Komisja Europejska zobowiązała się do zidentyfikowania najlepszych praktyk i najskuteczniejszych przepisów na rzecz równouprawnienia kobiet w Europie, aby zachęcała do ich wprowadzania i stosowania w innych państwach członkowskich lub proponowała wprowadzenie ich na szczeblu europejskim, adekwatnie do sytuacji i aby ocenić postępy.
• Każde państwo członkowskie będące sygnatariuszem zobowiązuje się do wprowadzenia do ustawodawstwa i stosowania najważniejszych środków zidentyfikowanych przez Komisję Europejską.
• Parlament Europejski zobowiązuje się do corocznego monitorowania realizacji zobowiązań podjętych przez władze krajowe i instytucje europejskie. Sygnatariusze zastrzegają sobie prawo do zalecenia dodatkowych środków w prawie europejskim.
• Rada Europejska i Rada Unii Europejskiej zobowiązują się uczynić równość płci priorytetem politycznym Unii Europejskiej.

Sygnatariusze paktu im. Simone Veil powinni również wnosić wkład we wzmocnienie pozycji kobiet, w walkę ze stereotypami płciowymi i ewolucję mentalności, aby osiągnąć równość płci.